Hemos Perdido Aún - Pablo Neruda

_____________

پابلو نرودا
________________

فارسی : یاشار احد صارمی

حتی ما گمش کردیم

حتی ما هم گم کردیم این تاریک روشنایی را
و هیچکسی ما را دست در دست در غروب ندید وقتی که شبِ آبی رنگ توی دنیا افتاد

از پشت شیشه ی پنجره دیدم
جشن خورشید ِ غروب را در قله های دور

هر از گاهی تکه ای از خورشید
مثل سکه ای در دست هایم می سوخت

به یاد تو افتادم با این دل گرفته و غمگینم که تو خوب می شناسیش

کجا بودی آن وقت ها ؟ه
با کی ؟ه
چه ها می گفتی ؟ه
چرا یکدفعه این عشق این همه بر من می بارد وقتی که من غمگینم و می دانم که تو حالا خیلی دورتری

کتابی که در تاریک روشنا ورق می خورده ه افتاد
و شنلم مثل ِ سگی زخمی تِق !ه ه کنارِ پایم

همیشه ، همیشه
عصرها دور می شوی به سوی تاریک روشنایی که همه ی قرارمدارها را پاک می کند

__________

Hemos perdido aún este crepúsculo.
Nadie nos vio esta tarde con las manos unidas
mientras la noche azul caía sobre el mundo.
He visto desde mi ventana
la fiesta del poniente en los cerros lejanos.
A veces como una moneda
se encendía un pedazo de sol entre mis manos.
Yo te recordaba con el alma apretada
de esa tristeza que tú me conoces.
Entonces, dónde estabas?
Entre qué genes?
Diciendo qué palabras?
Por qué se me vendrá todo el amor de golpe
cuando me siento triste, y te siento lejana?
Cayó el libro que siempre se toma en el crepúsculo,
y como un perro herido rodó a mis pies mi capa.
Siempre, siempre te alejas en las tardes

hacia donde el crepúsculo corre borrando estatuas.

__________