Majid Naficy

______________

مجید نفیسی
___


شمشیر در حوضخانه

در این خانه شمشیری ست
که پدر، یادگار دوره ی نظامش می داند.ه
من آن را در خلوت خدایی حوضخانه دیدم
و پنداشتم که نقش بی آزاری ست
بر کاشی معرق دیوار.ه

یک روز غروب به وقت افطار
به حوضخانه رفتیم
شب "قدر" بود.ه
فواره ی کوچک با خود نجوا می کرد
پدر در کنار آبنما، وضو ساخت
و رو به قبله ایستاد
و من به سوی سماور جوشان،ه
بشقاب رنگینگ و دیس سبزی و نان.ه

از قنداغی که از لب های خشکیده اش فرو می رفت
هرم خدایی به هوا می خاست
و از زمزمه دلنشین کتاب دعایش
نوید یکرنگی دلخستگان.
از ریاضت تن، چشم هایش می درخشید
و به هر چیز که می نگریست
آن را مجذوب خود می کرد.
ایستادم و به این همه زیبایی رکوع کردم
اگر راز و نیاز من آن شب پذیرفته می شد
جز این سفره گسترده شادکامی
چه در آرزویی در دل داشتم؟ه
پس بی اختیار سر به دامانش گذاشتم
و در رویای بهشتی خود به خواب رفتم.ه

ناگهان شمشیر برهنه جان گرفت
مجاهدی چست و چالاک
آن را در رقصی بی وقفه به اطراف می چرخاند
و از کناره لباده ی بلندش
لشگری از مومنین به هوا می خاست .ه
زمزمه ی آرام بخش سماور
به فریادهای مهیب غزوات می گرایید،ه
چای خوشرنگ به خون
و دانه های پر شهوت خرما
به دل زنده ی آدمی.
در این غوغای بزرگ، پدر را شناختم
که این بار ندا می داد:ه
ه" قاتلوا فی سبیل الله
قاتلوا فی سبیل الله!"ه
بر خود لرزیدم
و خوابم نیمه کاره ماند.ه
پدر پشت به مخده ی مخملی
خفته می نمود.ه
دانه ای خرما برداشتم
و او را در کابوسش
تنها گذاشتم.ه

در این حوضخانه شمشیری آویزان است
که پدر آن را یادگار دوره ی نظامش می داند.ه

4 ژانویه 1987

_______