Leila Farjami
______________
_________
جَبرنامه
برگ ها، ستاره گانند
ستاره گان، ماهیانند
برگ ها
ماهیانی
که از آسمان
می ریزند.ه
زمین من!ه
تو دریایی خشک بوده ای
و ما، شناگرانی که دست و پای مصنوعی شان را
به تُنگ های خالی آب بخشیده اند:ه
ما
ماهیانی
که از آسمان
ریخته اند. ه
____________
3 comments:
نگاهی تازه و لیلائی به هبوط و آفرینش انسان
مثل بر گ ها که سالی یک بار از بهشت درخت رانده می شوند و برگ های تازه دیگر همان ها نیستند .
آدم در تشبیه لیلا به ماهی ، شبیه مائده از آسمان می ریزد بر اقیانوسی خشک و تمام می شود درست شبیه برگ درختان . از آسمان تاریک این تکرار ابدی ست که گاهی شهابی رها می شود ، با طول موج صدایش ابدی و نام لیلایش ماندگار
درود لیلای عزیز
جبر نامه نام قشنگی ست بر این شعر
و زیبا تر از این نام شعری ست که بر این نام ست
این کار را در طومار هم خواندم و بسیار لذت بردم
با مهر بسیار
سلام عزيزم. شعر تام و تمامي ست به لحاظ تكنيك.اما عبرت به جهان از هنر خويش گرفتيم...شعرت هم يكي از همان ستاره گان .ماهيان و برگهايي ست كه به اين جهان جان داده است..زيبا بود .ممنون
Post a Comment