Firoozeh Mizani

_________

CAUCASUS _ Kaftan
__________

فیروزه میزانی

غمسرایی رودابه در ایوان سنگی

غمسرایان

ه _ کیانند اینان؟ه

کدامینتان پیکِ رودابه است؟ه
که در ژرفِ این بی ستاره شبان
چه بسیار و بسیار رودابگان
نشسته اند در طولِ تاریخِ داد د
و چشمانشان رسته از بندِ خواب
نگهبان شعله اند _ ه



رودابه
ه _ به در گاه باد
ندانند اهریمنانت ، پسر
که بیداد را باد آرد خبر؟ه
نَهم مجمری بر رف شامگاه
شکافم دل تیرگی را به راه
خراشم به ناخن تنِ خاک سرد
بر آرم از این کنج دیرینه گرد
برون آورم پوره ی پاک را
پراکنده سازم به سر خاک را
به خونابه خیزاب بار آورم
همه خونیان پایِ دار آورم.ه



غمسرایان

ه _ که با نام دادار، این دایگان
یلان را ستانند از مادران
سیه مست از باده شان اهرمن
پراکنده از خوفشان انجمن
چنان گشته این کوخ بی آفتاب
که یک خس نیارد که جنبد بر آب
خدایا!ه
جهان زاید آن فره ی مینوی؟ه
شب تیره با خویش روز آورد؟ه
سر دشمن کینه توز آورد؟ه


رودابه

ه _ نه ! نغُرّم که فریاد ننگ آیدم
همه سرزمین گور تنگ آیدم


غمسرایان

ه_ چه حاجت به سوگ و سیه جامه است
که شام سیه جامه در خانه است

رودابه

ه _ نشستنگهی بر فرازم به ماه
نشینم بر افلاک و بارم به راه
ببارم همه بحر بالای بر
ببارم که اندوه نه من راست بهر

غمسرایان

ه _ چو این کُشته تنها از این مام نیست
که بر شهرِ ایران بباید گریست

رودابه

ه_ ببارم ببارم ببارم به راه
ببارم به خاک،ه
ببارم به شهر،ه
ببارم به کوه ...ه

_________