Saturday, August 1, 2009

Azar Kiani

________

Janieta Eyre From the Manual of Human Dissection, 1999

_________________

آذر کیانی

نگفتگو


روی زمینی که من نبودم دراز کشید
از خاموشی دریا گفت و از کناره گیری ستاره
نمیدانم بادبادک چشم هایش
درکدام آسمان کودک شده بود
ویا زبان اش برای که کوک

می گ ف ت
و خط میزد نوشته های دفتری گم را
داشت یواش یواش
خط می خورد ازکنارم
کنارم کم کم داشت
برگ شمعدانی میشد گوشه ی مبل
سرم پر از سبز بود
از نوع تهرانی ، کابلی ، بصری
نمیدانم شاید این وسط ...
ه

انکرالاصوات؟
ه
نه بلبل
که به قورباغه می گفت زکی سه بقول صادق هدایت
دو سه کشتی خشکید کنارم و
یک لیوان دریا به خوابم نیامد
خود را بدست گرفتم
بردم نه دم
به دمایی که لرز لرز

سکوت پاره تر از آجر نمیشد لامصب
گف
ت ت ته اش در نمی آمد
این کوک برای که زنگ

ه*به دریا بنگرم دریا تِه وینم
ه*به صحرا بنگرم صحرا تِه ...ه

در نمی آمد تِه اش که بالاخره...
ه

ه• اشعار از دوبیتی های بابا طاهر


____________

5 comments:

azadeh davachi said...

نمی دانم بادبادک چشمهایش
در کدام آسمان کودک شده بود

از تک تک جملات این شعر لذت بردم آذرجان و شعر زیبایی بود باز هم می خوانم

sheida mohamadi said...

آذر عزیز این شعرتان کار بسیار متفاوتی بود به جهت زبان و ساختار و تصویر سازی که تخیل خواننده را بارورتر از سطح کلمات می کرد.
بسیار دوستش می داشتم.
اما در خوانش اول به نظرم می رسید که بند دوم شعر بخصوص جایی که شعر بابا طاهر می آید و یا زبان به شکل گفتاری ادا می شود با بند اول یا سطرهایی از همین بند همخوانی ندارد.

سرور جوان said...

سکوت پاره تر از آجر نمی شد لامصب

شعر زیبایی بود آذر عزیز

مریم اسحاقی said...

یک لیوان دریا به خوابم نیامد
خود را به دست گرفتم
.....
شعر بسیار متفاوت و زیبایی خواندم و سطرهایش را بسیار دوست داشتم.تصویر می آمد و می رفت.لذت بردم

Unknown said...

سلام ممنون از اظهار لطف و مهربانی شاعرانه اتان که کوچکترهای شعر را با زبانی زیبا می نوازید از کارهای زیبای شما همیشه لذت نصیبمان شده بدرود