Saturday, May 1, 2010

Bahram Salahvarzi

_______________________


55 a Scenes et Types - Femme Mauresque Levy and Nerudein , Paris, 1940's Author's collection blueblousedetail
___________________

بهرام سلاحورزی

هلوری غم 1ه



پدرم شب ها درخواب آواز می خواند . چبزهايی مثل مويه های خضر كه هيچ وقت دوستشان ندارم و اگر مادرم آنجا دلش برايم تنگ نمی شد و چشم به راهم نبود پنجشنبه ها،هيچوقت نمی رفتم !ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
بعضی شب ها صداي پدر، شبيه می شود به آواز هايی كه مادر براي خوابمان می خواند . آن وقت ها هر موقع می پرسيديم پدر كجا است ؟ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
مادرمی گفت : رفته دنبال لقمه ايی نان .ه

وقتی مادر اين را می گفت . دلم می سوخت . آنقدر كه دوست داشتم سهم غذای خودم را كه حتمن اندازه دو سه لقمه ی پدرمی شد . نمی خوردم و آن رابه او می دادم تا پيش ما بماند .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
هميشه می ترسيدم من هم مثل بهروزكه همسايه امان بود يتيم شوم .ه

پدر ديشب بيشتر از هر شب آواز خواند . آواز روزهاي پنجشنبه ی خضر . آواز روزهايي كه دراهواز و آبادان و سوسنگرد دنبال لقمه ايي نان مي گشت و مادربا دل تنگی برايمان مي خواند .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

دوو هلوری غم بي اِم ،غم می جِمَنِم
......
......
.....
ديشب صدای پدر چقدر شبيه بود به دلتنگی های مادر در آن روزها .
ه
ايستادم بالای سرش . چيزی نگفتم . فقط نگاهش كردم . بعد آرام كنار رختخوابش نشستم .ه

پدر خواند :
ه
..........
تا هاسمِ بوفتِم ورَه ، غم می گِلِنم
......
......

چشم هايم ابری شد . ذهنم پر شد از سياهی .خيلي دلم برايش سوخت.
ه

پدر گفت : سوسنگرد چقدر گرم بود آن سال . آتش می باريد از آسمان . می سوختيم از گرما . از تشنگی زبانمان كشيده می شد .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
چشم هايم داغ شد.هذ يان های پدرداغي سوسنگرد را كشيد روی گونه هايم .ه
پدر گفت: تشنمه .ه
مادررفت برايش آب آورد. ه

خواهرم گفت : منم می خوام . گفت : گل ناز هم تشنشه . گل ناز، عروسك خواهرم بود . پدر گل ناز را برای خواهرم وقتی از آخرين سفر سوسنگرد بر می گشت خريده بود .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

خواهرم می گفت : گل ناز بچه شه ! دخترشه !
ه
بيا بچه آبتو بخور و بخواب . دستش را ليوان می كرد و می برد جلو دهن گل ناز .ه
گل ناز كه مثلنی آبش را می خورد ، با دستمالی كه به پيرهنش سنجاق كرده بود دهانش را پاك می كرد و اونو می بوسيد و سفت بغلش می كرد و می گفت :ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
بخواب بچه .ه

خواهرم هر وقت می خواست خودش را برای پدر لوس كند . می پرسيد ، باباشي ، پروينو بيشتر دوس داره يا بچه شو ؟ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
پدرمی خنديد و می گفت : هردورا .ه
پروين می گفت : نه باباشی كدوممونو يه ذره بيشتر دوس داری ؟ه
پدر می گفت : معلومه دخترمو، پروينمو .ه
مادر گفت : بگير برات آب آوردم .ه
پروين برای گل نازش آوازخواند . آوازروزهايی كه پدر برای لقمه نانی می رفت و همه ی روزهای گرم را مي ماند در اهواز و آبادان و سوسنگرد و از تشنگي زبانش سنگ می شد . ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
........
........
بَختِكَم دَشكِه كيو جی لايی تنيشَه
.......


پدر گفت : از بس تشنه كه می شديم زبانمان سنگ می شد .
ه
مادرگفت : ديگه نمی خوای ؟ ه
پدر گفت : روي زبانمان ترك می افتاد به اين بزرگی . ه

نزديك ظهر است . پدر دارد از تشنگي كور می شود. عرق از چين روي پيشانی اش سرمی خورد پائين وبه جای اينكه به زمين بچكد يا بيايد روي گونه هايش می ريزد توی چشم هايش . چشم هايش می سوزد .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

نمی دانم از شدت تشنگی بود يا از شوری عرق كه چشم هايم سوخت .
ه
پروين ، چشم هايش را با پشت دست می مالد. ه
مادر گفت: حالا كه به دخترت آب دادی پاشو برو بخواب .
ه
باشه الان . قصه ی باباشی كه تموم بشه . ميرم می خوابم . ه
پدر چانه اش را روی دست هايش كه در دسته بيل قفل شده تكيه می دهد و چشم می دوزد به روبرو .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

اون همه آب يهوئی از كجا پيدا شد باباشی ؟
ه

جاسم بلند بلند صدايش می زند : نرو مواظب باش خطر ناكه . بر گرد ..... ابراهيم ..... بر گرد .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

پروين كه چشم هايش قرمز شده است می گويد :
ه

يعني اون آقاهه می ترسيد تو آب غرق بشی ؟
ه
جاسم رو زمين می نشيند . دو دستی تو سر خودش می كوبد و براي آخرين بارداد می زند :ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
ابراهيم برگرد... . ابراهيم ..... !ه
لعنتي خودت ميميری به درك . فردا می گويند تو چه مباشری بودي كه نتونستی جلوشو بگيری برگرد بدبخت .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

پروين خميازه ای كشيد .
ه
مادر گفت : دخترم بلند شوبرو بخواب .ه
باباشی مگه سيم خار دار ميتونه جلو آبو بگيره ؟
ه

شلوار پدر گير می كند به سيم خار دار .
ه

درك سر خودت و وزن و بچه ات را گرفت . فردا من بيچاره را اخراج می كنند . زن و بچه ی من بدبخت ميشن . صدای جاسم به پدر نمی رسد .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
پدر از لابلاي سيم هاي خار دار رد می شود .ه
روی گونه ي چپش يك خط. پشت گردنش يك خط . روي شكمش، دست هاش و پشتش پر می شود ازخطوط سيم خار دار .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

باباشی ديگه نمي خوام بگی . ببين گل ناز گريه اش می گيرد. از زخم هاتون .
ه

مامان گفت : آفرين دختر گلم . راست ميگی تا گل ناز گريه اش نگرفته برو بخواب .ه
پدر از سيم خار دار رد می شود .
ه
پشت سيم های خار دار لاك پشتی حركت می كنند .
ه
لاك پشت به سمت پدر می آيد .ه
هرچه لاك پشت به پدر نزديك ترمی شود بزرگ و بزرگتر می شود .
ه
لاك پشت سرش را می چرخاند به سمت پدر .
ه
پروين گلناز را بغل كرد و گفت : بچه بلند شو بريم لا لا كنيم .ه
مادر گفت: دخترم ميری بخوابی صدای تلويزيون را هم كم كن.
ه

از گوشه ی كادر تلويزيون در حاشيه تپه ايی كه همه ی صفحه را پر كرده سرلاك پشتي آرام آرام به سمت مركز تصوير حركت می كند .سر لاك پشت بزرگ و بزرگتر می شود .صفحه تلويزيون جای هيكل لاك پشت را ندارد .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
چند نفر نظامی آرام آرام دارند خاك اطراف مين ها را كنار می زنند و يكی يكی آنها را خنثی می كنند .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
لاك پشت شده اندازه يك مين.ه

پدر از گرما و تشنگی كلافه است. نوك بيلش را در زمين فرو می كند . با پا به سر بيل فشار وارد می كند . بيل در زمين فرو مي رود . پدر يك بيل خاك جابجا می كند . بيل دوم ، بيل سوم ....ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
همه جا خاكستری می شود . پدر از زمين كنده می شود . به آسمان پرت می شود و لحظه يی ديگر در سياهی فرود می آيد و با سر فرو می رود درچشمه.ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
چشم هايش می شوند چشمه يی پرخون .ه
جاسم و چند تا از كارگرا به سمتش می دوند . پدر را نيمه جان بر زمين می كشند . پاي پدر در چشمه جا مي ماند .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
دست پدررا كه ول شد روی يايم ، گرفتم . اصلن گرمي نداشت .ه
دستش را كمی فشار دادم .خودم را به او چسباندم . كنارش دراز كشيدم . دلم می خواست برايم لالائی بخواند .خواند . آرام چشم هايم را بستم .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
صدايش شد مثل صدای مادر و روزهايی كه او می رفت دنبال لقمه ای نان وما دلمان برايش تنگ مي شد .ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

دوو هلوری غم بي اِم ،غم می جِمَنِم
تا هاسمِ بوفتِم ورَه ، غم می گِلِنم
بَختِكَم دَشكِه كيو جی لایی تنيشَه
ور كِردَه بادِ شمال دِ صد جا بُريشهَ 2ه


چشم هايم گرم شد. در بغل پدر خوابم گرفت .ه


*‌‌‌‌‌ * *

با عجله از رختخواب زدم بيرون . درست می شنيدم . حتمن بهروز است. ه
در راباز كردم .ه
تو كه هنوز خوابی . سرم گيج رفت . نشستم روی زمين .ه
بهروز پرسيد چی شده ؟ه
خواب ديشبم را برايش تعريف كردم . گفتم بهروز بيا نريم .ه
خنديد و گفت : بچه كه نيستی بهرام . قول دادی . مردونه هم قول دادی .ه
گفتم صبر كن ساكم را بردارم . باشه ميام .ه
توي اتو بوس همه اش به پدر فكر می كردم . به دست هايش كه گرم نبود . به چروك های روی پبشانيش كه به شيار می ماند . به پايش كه در بيابانهای سوسنگرد جا مانده بود . به آوازهايی كه ديشب می خواند . به لبخند تلخي كه هميشه روی لب داشت و روزگاری كه دنبال يه لقمه نان آواره می شد تو اين شهر و آن شهرو مادر می خواند :ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

دِل دردوو نِمِی لَه آرُم بِ اِيرم
.......


• هلوری : گهواره
• دشكه : نخ
• باز سرايی خانم آفرين پنهانی

مرا
و تورا
غم سرود
زائید
و روی ناف مان تیغ خورد !ه
تا خواستیم با ماه برقصیم
اتفاق شدیم
و سقوط
تا
ته دنیا


_________

mhsteger:

The second movement, Adagio, of the Sonata for Piano and Violin No. 1 in G (“Regen”), composed in 1878-79 by Johannes Brahms (born 7 May, 1833; died 3 April, 1897); performed here by Maria João Pires, piano, and Augustin Dumay, violin, on a 1992 recording for Deutsche Grammophon

__________________

No comments: