Faramarz Soleimani

_____________

فرامرز سلیمانی
__________________

با یاد حنجره ی بهاری محمد نوری
۳۱ جولای ۲۰۱۰،واشنگتن

هیچوقت که نمی گفتیم بخوان ،گاهی که می آمد و بیشتر هم با غلامحسی سالمی،نوارش را می گذاشتم و او هم می نشست ساکت گوش می داد با آن قیافه ی مدیر کلی مهربان.عباس صادقی پدرام که بازنشسته شد میهمانی گرفت در وردآورد کرج و نوری هم آمد و با آن صدای باریتون زد زیر آواز.یکبار هم توی عروسی مریم بود با علی دهباشی که ناگهان آن آواز حنجره ی بهاری ش از اتاق دیگر به گوش آمدگفتند چند تا تیکه از سنگ ها و بطری ها شکستند و ریختند پایین.گناه به گردن راوی کلیشه سازه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

چند تا شعر در آن سالها نوشتم که در کتاب رویایی ها آمد و بعد در شب رویایی ها بالید و محمد حقوقی هم در کتابش گذاشت :شعر نو از آغاز تا امروز ،صفحه ۹۴۴ تا ۹۴۸ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه

از حنجره ی بهاری را می گویم که حالا برای نوری زمزمه شان می کنم ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
۱( بهاری که می خزد از تار پاره ی گلوش می نشیند به تکیه گاهی دمی به آرامی بر صخره گلسنگ عاشق را صدا می زند حنجره ی بهاری ش ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
۲(سر می کشد پرچم آوازی از دره خزیده می اید به جست و جوی آسمانی ش آفتاب می گسترد بر اقلیم گلوش ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
۳(سر می دهد آوازش را در کوهستان به شکل دلش می بالد تندیس صخره ای می خواند گل به باغ گلوش ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
۴(آواز می دهد کلام را با تمام دلش آواز که می شود تنش می بالد به گاهواره ی گلوش ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
۵(در آغوش رویاش چهره می ساید به جست و جو از غرور شیدایی ست خش صداش یا به لرزه های حس زخمه می زند بر تار گلوش ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
۶( وردی به رویاش وردی به لرزه های گلوش پیچ و تابی به نگاهش فریادی در سر انگشتانش سرگیجه ای به رویاش یله می کند باغ به حنجره ی بهاری ش ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
تهران ۱۳۶۷

___

Mohammad Nouri, RIP.

______________