Sohrab Mazandarani

___________________

shirin sabahi
____________________

سهراب مازندرانی

doremifa
در ستایش یک لبخند

تیر می کشد پشت اش شب
تیر می کشد از هجومِ شفق:ه
پشتِ خمیده ی این شب.
چشمی کنار چشمی پهلو گرفته ست
کشتزارِ "قهوه"ای- تابیده در آفتابش


نگاهِ تو به دورهاست، کسی اینجا
از اوردزِ یک "قهوه" ی تلخ حتی می میرد

در پیاله ی داغ می افتد شاداب آفتاب
در پیاله ی داغ
ه ه ه ه ه ه ه می افتد آفتاب

روشن می مانَد خرمنِ نگاه ش:ه
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه"قهوه"ی نوردیده چشمها...ای جهنمِ دلبخواه!ه

روشن، آن خرمن وُ،ه
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه بیدار اینجا: چشمهایی که تا ابد
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه خواب وُ
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه خراب وُ
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه خاموش...ه
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه می مرده اند
* * *
از کرانه های افق مثلِ ماهیِ بزرگ روز راه می زند
مهره ی پشتِ شبی جوان- نیامده می لرزد
روز از تمامِ جهت ها طی می کند ستونِ فلق را
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه تا نرمیِ نخاع
ه ه ه تا نرمیِ نخاع ش من می میرم...ه

ه ه ه تو چه کرده ای تو: یک جهانِ تمام جان
ه ه ه (هندسه ی
ه ه ه ریخته
ه ه ه در قاره ی یک:ه
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه اندام!)ه
جانم! چه کرده ای؟ه
... که نامِ جانور از نگاهِ تو آبرو می گیرد
به هیئتِ حیوان درمی آیم- من – با تمامِ حی و حیاتم
که طیِ راهِ تا تو کنم ه ه ه بجهم کوه به کوه بپرم
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ای گوزنِ دشواره ه ه بر کوهِ استوار
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ای گوزنِ دشوار!ه

* * *

از شفق به شفق بپرد خورشیدی ه ه ه از چشم به چشم
بجهد دریایی: بر این پیشانی

جزیره تا جزیره تاب خورَد این:ه
کودکِ
ه ه ه ه پیرِ
ه ه ه ه ه ه آبها


ه... دارند... می بینی ببراپلنگ! آهو گوزن!ه
آبِ روی کشیده ترین ماهی
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه که چینِ آسمان را صاف می کند
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه تا افق، آرام، به خواب می رود
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه بر آن پیشانی
و جوان می کند جهانِ پیر را—بر تکِ زینِ زمین می نشانَد؟ه


می بینی... دارند یکی یکی
به میل وُ
مست
به آرامی
عزیز وُ
آبرومند
پای شبی دو تا:ه
نصف النهارِ چهره ی یک زن...ه
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه قبول!ه
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه - تنها یک زنِ زیبا
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه این...همه: تنها
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه یک
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه زنِ
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه زیبا
آزاد جان می دهند ماهیانِ بی پناه

* * *
تیر کشیده پشتِ من ای ی ی ی...ه

این بارِ ران تو مدام باد...ه

و پیچِ پای من
چه ناهنگام
ه- به جهنم! بدرد حتی پاها
تو تنها آن رودِ دلیر را برندار از توده ی سوزانِ این هیزمِ مهیا؛ه
بسوزان ام
در جانِ من "بگیر"...این جانِ من که "نای"...ه
اولِ آواز تمام شده ست



گیتارِ تپیدنِ: گیتارِ تپیدنِ تن بود
در تو وُ
زورقِ هوا
که بخواهد تمامِ جهان را یکجا ببلعد به جان وُ
راه
بسته باشد بر این دریا...ه


آن دورها ..بگذار بسوزد آن خونِ هنوز جوان
برقِ جزیره ی دو تا/ که سو به سوی هم رسانده اند وُ
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه بی نیازِ آفتاب مانده اند
بی غصه ای ه ه بر... ماهیچه های کشیده ی دریا ه ه که کوه به کوه
موج به موج افتاده به هم، اما نمی رسند پای پلکهایت
و جزیره ه ه جفت، بی نیازِ جهات
بر پهنه ی پیشانی ش راهی یِ راهِ دوری ست
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه دور...ه
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه دور...ه

آه.. توفانِ کوچکِ لرز...ه
توفانِ کوچک! بر جای جای آن بالای بلند
...ه
تو نرم گذشتی وُ
اینجا: لرزی
ه ه ه بر ستونِ مهره ها...ه
ه ه ه تنی به جای مانده از
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه تقویمی قدیم

نه؛ من پاسخِ سوال را نمی دانم- خوشی ناخوش؟ه
باید به دست.. به لرزِ دست..ه
نائل شوم به لاله ی گوشها

: چه سرخ می تابد در تاریکِ این تالار وُ
ه ه ه کور شده توده ی نوره ه ه آنجاه ه ه بر پرده ی کور
از برقِ جزیره ی دو تا که سو به سوی هم رسانده اند وُ
بی نیازِ آفتاب
آسمان پرداخته اند
بی غصه ای بر ماهیچه های کشیده ی دریا کوه به کوه افتاده به هم
که نمی رسند وُ ... جزیره جفت- بی نیازِ جهان و جهات
ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه بر پیشانی ش
راهیِ راهِ دوری ست:ه

ه ه ه پیشانیِ
ه ه ه ه ه بی نیازِ
ه ه ه ه ه ه یک زن...ه

_______________