Jacques Prévert

__________________

Brassaï
Titre : Jacques Prévert au chat-Date : 1948 .Localisation : Collection particulière
____________
ژاک پره ور
فارسی : مریم رییس‌دانا

باربارا

به یاد آور باربارا
آن روز را که یکریز بر برست باران می ریخت
و تو می رفتی
خندان شکوفان شادان
سراپا خیس
زیر باران
با یادآور باربارا
یکریز بر شهر برست باران می ریخت
و من در کوچه‌ی سیام
از کنارت گذشتم
تو خندیدی
من هم خندیدم
به یادآور باربارا
تویی که نمی شناختمت
تویی که نمی شناختمی
به یادآور باربارا
آن روز را هرچه بود به یاد آور
از یاد نبر مردی را که زیر سردری پناه می‌جست
و نامت را صدا می‌کرد
باربارا
و تو زیر باران به سویش دویدی
سراپا خیس شکوفان شادان
و در آغوشش خزیدی
همین را به یاد آور باربارا.ه

از من نرنج اگر تو صدایت می کنم
من هرکه را دوست دارم تو صدا می‌کنم
حتا اگر فقط یک بار دیده باشم‌اش
من تمام کسانی که یک‌دیگر را دوست دارند تو صدا می‌کنم
حتا اگر نشناسم‌شان
به یادآور باربارا

از یاد نبر
این باران هوشیار و خوش‌بخت را
بر چهره‌ی خوش‌بخت تو
بر این شهر خوش‌بخت
این باران بر دریا
بر زرادخانه
بر کشتی کنار بندر جزیره‌ی اوئه‌سان
آه باربارا
چه نکبتی ست جنگ
و حالا چه بر سر تو آمده
زیر این باران آهن آتش فولاد خون
و آن‌که ترا در آغوش می‌فشرد
عاشقانه
آیا مرده مفقود شده یا هنوز زنده است
آه باربارا
یکریز بر برست باران می ریزد
هم‌چون گذشته‌ها
اما نه، دیگر چون گذشته نیست
همه چیز ویران شده
این باران ماتم وحشت و اندوه است
حتا رگبار توفان آهن فولاد خون هم نیست
فقط ابرهایی هستند که
می‌غرند
مثل سگ‌ها
سگ‌هایی که در سیلاب شهر برست گم می‌شوند
و می‌روند و در دوردست می‌پوسند
در دوردست دور، خیلی دورتر از برست
شهری که هیچ از آن به جا نمانده است.ه

از کتاب «زمان گمشده»، ترجمه اشعار و زندگی ژاک پره ور.ه

Barbara

Rappelle-toi Barbara
Il pleuvait sans cesse sur Brest ce jour-la
Et tu marchais souriante
Epanouie ravie ruisselante
Sous la pluie
Rappelle-toi Barbara
Il pleuvait sans cesse sur Brest
Et je t'ai croisee rue de Siam
Tu souriais
Et moi je souriais de meme
Rappelle-toi Barbara
Toi que je ne connaissais pas
Toi qui ne me connaissais pas
Rappelle-toi
Rappelle-toi quand meme ce jour-la
N'oublie pas
Un homme sous un porche s'abritait
Et il a crie ton nom
Barbara
Et tu as couru vers lui sous la pluie
Ruisselante ravie epanouie
Et tu t'es jetee dans ses bras
Rappelle-toi cela Barbara
Et ne m'en veux pas si je te tutoie
Je dis tu a tous ceux que j'aime
Meme si je ne les ai vus qu'une seule fois
Je dis tu a tous ceux qui s'aiment
Meme si je ne les connais pas
Rappelle-toi Barbara
N'oublie pas
Cette pluie sage et heureuse
Sur ton visage heureux
Sur cette ville heureuse
Cette pluie sur la mer
Sur l'arsenal
Sur le bateau d'Ouessant
Oh Barbara
Quelle connerie la guerre
Qu'es-tu devenue maintenant
Sous cette pluie de fer
De feu d'acier de sang
Et celui qui te serrait dans ses bras
Amoureusement
Est-il mort disparu ou bien encore vivant
Oh Barbara
Il pleut sans cesse sur Brest
Comme il pleuvait avant
Mais ce n'est plus pareil et tout est abime
C'est une pluie de deuil terrible et desolee
Ce n'est meme plus l'orage
De fer d'acier de sang
Tout simplement des nuages
Qui crevent comme des chiens
Des chiens qui disparaissent
Au fil de l'eau sur Brest
Et vont pourrir au loin
Au loin tres loin de Brest
Dont il ne reste rien.
_____