Kristian Lundberg
__________________
کریستیان لوندبری- فارسی : سهراب رحیمی__________________
هتل روما، قاهره، ژوئن
حالا بعداز ظهر است
پیراهن تازه شسته بر پنجره آویزان است
آهسته بر باد می کوبد
تو در این اتاقِ ساده هستی
یک صندلی هست، یک میز، یک تخت
تو میخکوب نشسته ای
پشت چراغ
سایه ای از آنچه می شد تو باشی
فکر می کنی به
این زندگی ی سخت
که آدم می تواند روی هم انبار کند
سنگی یا میوه ای
دست نرم است و خالی
آنچه را در خواب و خیال می جستی
در مسافرخانه ای ارزان
در حاشیه ی شهر
او هم برای خودش آدمی ست
مسافر سرزمین غریب
حالا به وضوح می بینی اش
فراهم از چیزی که تو هرگزنخواهی شد
یک چهره ی عمیقتر
منتظر چهر ه ی توست
آن سوی تصویر تو در آینه
حالا کاملا بیداری
اتاقت در طبقه ی چهارم
پرده ها کشیده اند
آن چه روییدنی ست
باید به عقب برگردد
نور به نور می آید
صورتت را بالا برمی گردانی
تیرگی تکیه گاه می جوید
جایی که تو یی
تاریکی تکیه گاهش را می جوید
تو تنها نیستی، تنها نیستی
به همهمه گوش کن
به صداها که جاری اند و ویزویز می کنند
در خیابان پایین: سایه در سایه می رود
ترافیک ،کافه ها . آن نهر آب پهن
که شهر را تقسیم می کند
درخت ها خود را به جلو خم می کنند
خم می کنند تاجشان را در آب سبز
قلبت همیشه باز است
رگی روشنتر
که از میان شب می گذرد
می نوشد تاریکی را که آرام
بر ما احاطه می کند
کتابی در باره ی غیاب می نویسیم
که می شود نفس کشید
حالا دیگر تعلقی ندارم
لامپ های اتاق
در آن سوی خیابان محمد فرید
یکی پس از دیگری روشن می شود
هیچ کس
ساکن تاریک ترین بخش اتاق نیست
نوعی فراموشی ی خاص
تنت را می شوید
حافظه ات را پوست می کند
تو از گوشت پاک می شوی
رها از زمان
حل شده ای
در تصویری ذهنی
فشرده تر و
بزرگتر
****پیراهن تازه شسته بر پنجره آویزان است
آهسته بر باد می کوبد
تو در این اتاقِ ساده هستی
یک صندلی هست، یک میز، یک تخت
تو میخکوب نشسته ای
پشت چراغ
سایه ای از آنچه می شد تو باشی
فکر می کنی به
این زندگی ی سخت
که آدم می تواند روی هم انبار کند
سنگی یا میوه ای
دست نرم است و خالی
آنچه را در خواب و خیال می جستی
در مسافرخانه ای ارزان
در حاشیه ی شهر
او هم برای خودش آدمی ست
مسافر سرزمین غریب
حالا به وضوح می بینی اش
فراهم از چیزی که تو هرگزنخواهی شد
یک چهره ی عمیقتر
منتظر چهر ه ی توست
آن سوی تصویر تو در آینه
حالا کاملا بیداری
اتاقت در طبقه ی چهارم
پرده ها کشیده اند
آن چه روییدنی ست
باید به عقب برگردد
نور به نور می آید
صورتت را بالا برمی گردانی
تیرگی تکیه گاه می جوید
جایی که تو یی
تاریکی تکیه گاهش را می جوید
تو تنها نیستی، تنها نیستی
به همهمه گوش کن
به صداها که جاری اند و ویزویز می کنند
در خیابان پایین: سایه در سایه می رود
ترافیک ،کافه ها . آن نهر آب پهن
که شهر را تقسیم می کند
درخت ها خود را به جلو خم می کنند
خم می کنند تاجشان را در آب سبز
قلبت همیشه باز است
رگی روشنتر
که از میان شب می گذرد
می نوشد تاریکی را که آرام
بر ما احاطه می کند
کتابی در باره ی غیاب می نویسیم
که می شود نفس کشید
حالا دیگر تعلقی ندارم
لامپ های اتاق
در آن سوی خیابان محمد فرید
یکی پس از دیگری روشن می شود
هیچ کس
ساکن تاریک ترین بخش اتاق نیست
نوعی فراموشی ی خاص
تنت را می شوید
حافظه ات را پوست می کند
تو از گوشت پاک می شوی
رها از زمان
حل شده ای
در تصویری ذهنی
فشرده تر و
بزرگتر
در باره ی کریستیان لوندبری
کریستیان لوندبری در سال 1966 در مالمو متولد شد. کار شاعری ی خود را در سال 1991 آغاز کرد و از آن تاریخ تاکنون بیش از بیست کتاب شعر و رمان منتشر کرده است.ه ه ه ه هه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
بی شک او از بزرگترین شاعران معاصر سوئد است که بزرگترین جوایز شعر سوئد را هم به خود اختصاص داده است. لوندبری به عنوان منتقد حرفه ای شعر با بزرگترین روزنامه ها و نشریات ادبی کشورسوئد همکاری می کند.ه ه ه ه ه هه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
___________________
بی شک او از بزرگترین شاعران معاصر سوئد است که بزرگترین جوایز شعر سوئد را هم به خود اختصاص داده است. لوندبری به عنوان منتقد حرفه ای شعر با بزرگترین روزنامه ها و نشریات ادبی کشورسوئد همکاری می کند.ه ه ه ه ه هه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه ه
No comments:
Post a Comment